Thanks, Merci en Bedankt 😁☺️

20 juni....het weer is een beetje zoals onze stemming, wisselvallig. 

Morgen vliegen we terug en dus moeten we ons huis op wielen inleveren. En dat stemt ons dus weemoedig. Tuurlijk is het fijn om weer naar huis te gaan. Maar iedere dag wakker worden in omgeving die nieuw en anders is en wetend dat dat dezelfde avond al weer anders zal zijn en dat je dan een hele dag op ontdekkingsreis bent geweest, de vrijheid van samen eropuit met de camper waarbij niets moet en alles mag, dát zullen we gaan missen.

Vandaag is het poetsdag. Het opruimen, schoonmaken, koffers pakken is dan misschien niet leuk, het helpt ons ook om deze fantastische reis af te ronden. Gelukkig is het in de ochtend redelijk droog zodat de garage (bakken onder de camper waar wij van allerlei spullen in bewaard hebben zoals bbq-stuff, fikkiekleren, lege koffers, de was et cetera) schoongemaakt kan worden zonder een nat pak. Alle bruikbare spullen (zoals koffiezetapparaat, grillplaat, bbq-stuff, etenswaren, stoelen) zetten we in het winkeltje van de campground zodat anderen dit (gratis) mee kunnen nemen. En ‘s middags wanneer buiten en binnen alles schoon is, regent het inmiddels weer.  Deze camping blijkt niet uit te blinken met het drainagesysteem, dus we hopen maar dat we morgen  met ons slagschip door de modder weg kunnen komen.

Nog één avondje Netflix Ozark op de tablet met het losse speakertje, want een fikkie stoken gaat nu niet meer. 

21 juni

Op tijd op, douchen, laatste spullen inpakken, nog even de vloer dweilen, tanks met wc en douche water legen (en dan ook in die volgorde en niet andersom want dan zit de afvoerslang vol poep💩🤢) en op weg naar CanaDream. Onderweg nog even een beetje tanken zodat we haar net zo vol (of liever....leeg🤓) weer inleveren als dat we haar kregen.

En dan is het zover. Het rijdend huis moet worden geïnspecteerd. Ze ruikt heerlijk fris en ziet er netjes uit. Dat vindt ook meneer CanaDream. Verder is hij nieuwsgierig hoe het bevallen is, deze grote camper. Het is namelijk de grootste camper uit hun vloot van meer dan 1000 voertuigen en de meeste, voornamelijk Europeanen, vinden het Midi-model al veel te groot en wij rijden dus het Maxi-model waar ze er (doordat ze zo groot zijn) maar 40 van hebben. Nou, wij vonden Maxi leuk hoor😜😍😆.  

Nadat alles is afgehandeld, gaan we rond 11 uur met de shuttle naar het vliegveld. Als we het terrein van CanaDream afrijden en we onze (dikke) tranen hebben gedroogd, valt het ons op dat de chauffeur voor de derde keer vraagt om tips💵. We weten hoe het systeem werkt, maar wat opdringerig vinden we het wel. Bij aankomst bij de luchthaven vraagt hij er weer om en roept Linda zelfs terug. Dat is een station te ver. Eén tip, vraag ons niet te vaak om een tip....💸

We vliegen pas aan het einde van de middag dus we brengen onze tijd door met shoppen op de luchthaven, wat eten en ‘mensen kijken’👓.

Het boarden gaat lekker vlot. We hebben stoelen met extra beenruimte. De man achter ons niet zo te horen. Maar hij is het met meer dingen niet eens. Hij gaat op vakantie naar Nederland. Wij wensen hem veel plezier en denken dat hij het hier fantastisch gaat vinden, want in Nederland mag hij ook de hele dag klagen en valt dan niet eens op 😜😂.

Naast ons zit een Canadese op leeftijd. Begin jaren vijftig geëmigreerd toen ze 10 was, getrouwd (ook met een Nederlander), kinderen gekregen en een groot boerenbedrijf gerund. Inmiddels is ze weduwe, woont ze nog wel op de boerderij maar is het niet meer in bedrijf en mist het praten in het Nederlands. Ze is op weg naar een vriendin in Zwolle, gaat asperges eten bij haar en wijn drinken aan de Moezel. Verder vindt ze de man achter ons een grote zeikzak en ziet op tegen het warme weer dat we in Nederland verwachten want wij sufferds hebben nog steeds geen airco’s. We wisselen adressen uit, want deze Canadese adoptie-oma (granny Vanderwal) lijkt ons wel wat 😜.

Bij aankomst op Schiphol, in hal 3, staat Laura voor het raam van de aankomsthal te zwaaien..... Slik, dát is lief. We worden niet alleen opgehaald, maar ook nog eens warm onthaald. 

En ja....dan is dit nu echt het einde van onze reis. Een geweldige reis die ons nog heel heel lang bij zal blijven. We hebben zoveel gezien én gedaan. Het was zo indrukwekkend en veel dat we er bijna moe van zijn, in positieve zin uiteraard. Een hoofd vol met fijne herinneringen. En als we toch even niet meer weten hoe het nu ook al weer was, gelukkig hebben we ons blog nog😆.

Bedankt dat je mee hebt gelezen en voor alle leuke, lieve en grappige reacties. 

Liefs,

Linda & Marieke (Hannie aka Fikkie & Marica Like Paprika aka Mickey)