De route die niet gereden mocht worden 🤭

Vandaag staat Acadia park op het programma. Er is een schitterende route (parkloop) door het park die volgens de dame van de VVV alhier echt niet geschikt is voor onze RV doordat er lage bruggen in de route te vinden zijn. Ze geeft op een kaart aan waar de bruggen te vinden zijn. Onze RV zou daar niet onder door kunnen. Wel kunnen we stukjes er van rijden en dat gaan we dus dan ook doen. 

Acadia is een prachtig park. De kustlijn met kliffen, weilanden, bossen en meren. We rijden een behoorlijk stuk op de parkloop en vragen ons af of dit nog wel klopt, we zijn al zo’n stuk onderweg. Hadden we niet allang die brug moeten tegenkomen?

Ondertussen rijden we door met een groen meer aan de ene kant en de zee aan de andere kant springt er en passent een hert over de weg en staan we plots bij de Otter Cliffs. Een van de mooiste uitkijkpunten van het park. De loop is one-way en we moeten dus doorrijden op deze weg. Ons bekruipt het gevoel dat we niet goed geïnformeerd zijn over de route en we straks voor een brug staan waar we niet onder door kunnen.... Maar daar valt nu niets aan te doen, we moeten door op deze weg en wellicht komen we nog een zijweg tegen? In een haventje staat een foodtruck waar we een wrap met pulled pork bestellen. Vandaag lunchen we dus buiten op een bankje in de zon met een flesje Blue Berry Soda. Lokaal brouwsel wat een beetje op cassis lijkt. Proost!! En we vervolgen onze weg over de parkloop.

We vinden het eigenlijk best raar dat, als er 3 bruggen zijn met een bepaalde hoogte, dit vooraf niet wordt aangeven voordat je de route oprijdt. Zeker omdat het een one-way is.  Hoewel er hier beduidend minder RV’s zijn dan in andere parken, zijn wij echt niet de enige met zo’n grote bus. Enfin, we rijden op ons gemak.....WAT?!?! Staan we nu ineens voor de brug met een doorrijhoogte van 11,9 feet, onze hoogte is 12 feet. Ons gevoel zegt dat de maat van de brug niet klopt. Maar je weet het niet zeker, dus Marieke gaat poolshoogte nemen. 😆

We rijden er met gemak door, hebben nog wel een meter speling. Dan gaat de andere brug van 12 feet ook wel, dus we rijden door. De andere brug gaat ook met gemak. Echt super, die info van de VVV. Ze had er zo lekker verstand van ook.

De derde brug is 10,4 feet. We beproeven ons geluk niet en gaan van de loop af (die we nu toch zo goed als rond hebben kunnen rijden) en gaan in Bar Harbor een ijsje eten. Het is erg druk in de winkel, dus de verwachtingen zijn hoog gespannen. En WHOOHOOWWW...het ís lekker!!!! 

Bar Harbor doet ons qua sfeer wat aan Bergen denken. Kunst, verantwoorde producten gemaakt van grondstoffen uit de regio, mensen die nadenken over hun eigen milieu, flora en fauna, leuke eettentjes, zo hier en daar een beetje zweverige winkeltjes met zonnevangers en tye and dye jurken (ja heus, ze bestaan nog) maar ook wel toeristisch met shirts, truien et cetera. Alleen de sfeer doet ons denken aan Bergen. Bar Harbor is vele malen groter met best een grote haven waar van allerlei bedrijvigheid van vissers, dagtochtboten en een joekel van een cruiseschip. Na wat rondwandelen en de nodige foto’s en sniffen aan wat bloesem en bloemen en gaan we terug naar de campground. We willen immers nog een hike maken. 

Vanaf de campground lopen we via een trail naar het Echo Lake. Onderweg spotten we weer van alles. Squirrels, vogels, mooie straatjes en paadjes en uiteindelijk een prachtig meer. Bijna rimpelloos zodat de wolken in het meer weerspiegelen. Even genieten.....

Op de terugweg zien we een specht, en die doet nogal druk. Als we gaan kijken, duikt ‘ie in een gaatje in de boom. Aan het gekwetter en gepiep te horen hebben we zojuist een spechtnest ontdekt. Heel stil blijven we nog even wachten, maar helaas, de kust was denken we iets te onveilig en de specht blijft veilig binnen bij de kroost.